Twoje dziecko wagaruje? Co robić?

Wagary to tylko z pozoru niewinna szkolna tradycja. Oczywiście nie ma o co kruszyć kopi, jeśli dziecku zdarzyło się raz czy dwa opuścić lekcje bez powodu. Jednak w sytuacji, gdy wagarowanie staje się normą, należy poszukać źródła problemu i pomóc dziecku, które może mieć duże problemy ze zdaniem do następnej klasy. Co robić, gdy dziecko wagaruje? Podpowiadamy.

Sprawdź, dlaczego Twoje dziecko wagaruje

Powody, dla których dziecko zaczyna wagarować, mogą być naprawdę różne. Najczęściej jest to efekt:

• Lęku przed szkołą lub konkretnym przedmiotem
• Lęku przed otrzymaniem złej oceny (ucieczki ze sprawdzianów)
• Fascynacji nowym towarzystwem, które ma zły wpływ na dziecko
• Złych relacji z rówieśnikami, przed którymi dziecko po prostu ucieka

Każdy z tych powodów świadczy o jednym: dziecko ma problem, z którym trudno jest mu sobie poradzić. Wybiera więc najłatwiejszą drogę i ucieka od odpowiedzialności. Jeśli rodzice w porę tego nie zauważą, uczeń narobi sobie poważnych zaległości, co może skutkować brakiem promocji do następnej klasy.

Co robić?

Przede wszystkim należy ustalić, jak duża jest skala wagarów. Niezbędna będzie więc wizyta u klasowego wychowawcy. Zwykle jest to moment, w którym rodzice przeżywają szok dowiadując się, że dziecko ma np. 100 godzin nieusprawiedliwionych nieobecności.

Pamiętaj

Wagarujący uczniowie potrafią się bardzo dobrze maskować i oficjalnie udawać, że wszystko jest w porządku. Dlatego tak ważne jest, aby rodzice zachowali czujność i kontrolowali pociechę, regularnie chodząc na wywiadówki i indywidualne konsultacje z wychowawcą.

Po ustaleniu skali problemu należy przystąpić do działania – porozmawiać z dzieckiem. Krzyki, wyzwiska, kary w niczym nie pomogą, a mogą sprawić, że uczeń będzie jeszcze intensywniej wagarować obarczając szkołę winą za pogorszenie swoich relacji z rodzicami. Kluczowe jest wydobycie z dziecka przyczyn, dla których zaczęło wagarować.

Szczera rozmowa, której często towarzyszy płacz, przyznanie się do głęboko zakorzenionych lęków, działa oczyszczająco i pozwala dziecku na nowo zaufać rodzicom. To bardzo ważne, aby uczeń czuł wsparcie najbliższych i mógł liczyć na ich zrozumienie. W zależności od przyczyn problemu musicie rozwiązać go wspólnie.

Jeśli dziecko ma problemy z nauką – pora pomyśleć o korepetycjach. Jeśli źródłem jest toksyczna relacja z nauczycielem – trzeba porozmawiać o tym z dyrekcją. Nie wolno chować głowy w piasek i udawać, że nic się nie stało!

Czasami jedyną sensowną drogą jest umówienie wizyty u psychologa, który wydobędzie z dziecka prawdziwe motywy jego postępowania. Ważne, aby nie odwlekać koniecznych działań, ponieważ zbyt późna reakcja może tylko pogłębić problem.