Decyzja o posłaniu dziecka do żłobka jest jedną z najtrudniejszych, jaką muszą podjąć niektórzy rodzice. Gdy nie można liczyć na pomoc babci, a opiekunka jest za droga, pozostaje właśnie taka placówka (co za okropne słowo!). Pójście dziecka do żłobka wywołuje ogromne emocje zarówno u rodziców, jak i u malucha. Ważne jest, aby nie przenosić swoich lęków na pociechę i pomóc jej w poradzeniu sobie z nową sytuacją. Jak to zrobić? Oto 5 najważniejszych zasad.
- Dużo wcześniej pomyśl o tym, że dziecko pójdzie do żłobka – aby złagodzić stres związany z oderwaniem od mamy dobrze jest stopniowo przyzwyczajać dziecko do rozłąki. Warto poprosić dziadków, aby się w to zaangażowali. Gdy maluch ma kilka miesięcy można już go zostawić na kilka godzin z babcią. W tym czasie rodzice sobie trochę odpoczną, a maluch przekona się, że bez mamy też może być fajnie. Później powinien przyjść czas na pierwszą noc bez rodziców. Dzięki takim zabiegom dziecku będzie znacznie łatwiej zaufać obcym opiekunkom w żłobku.
- Kontakt z rówieśnikami – nie można oczywiście oczekiwać, aby np. roczny maluch świetnie dogadywał się z innymi dziećmi, bo jest na to po prostu za wcześnie. Mimo to obowiązkiem rodzica jest zapewnienie swojej pociesze warunków do adaptacji w rówieśniczym środowisku. Warto jak najczęściej chodzić na plac zabaw, umawiać się ze znajomymi, którzy mają dzieci w podobnym wieku itd.
- Zajęcia adaptacyjne – organizuje je każdy żłobek i naprawdę warto wziąć w takich zajęciach udział. Dziecko będzie miało okazję poznać nowe środowisko, obejrzeć zabawki, przywitać się ze swoją przyszłą panią. Dzięki temu nie będzie tak przestraszone, gdy w końcu zostanie zmuszone do zostania w żłobku na kilka godzin.
- Silna wola – rodzice muszą być przygotowani na to, że dziecko będzie histerycznie reagować podczas porannego ubierania się do żłobka. Jest to zupełnie naturalne i nie trzeba się tym przejmować. Płacz w końcu minie i zanim się obejrzycie, maluszek będzie chętnie chodzić do żłobka, a później do przedszkola. Najgorsze, co można zrobić, to ulegać błaganiom dziecka i zostawać z nim w domu, gdy tylko buntuje się przeciwko swojemu nowemu obowiązkowi.
- Rozmowa z opiekunką w żłobku – warto uspokoić swoje myśli i odbyć szczerą rozmowę z panią, która opiekuje się grupą dziecka. Zapytać ją o to, czy maluch dobrze sobie radzi, czy nie tęskni, czy nie izoluje się od rówieśników. Jeśli tak, to w porozumieniu ze żłobkiem można np. skracać pobyt dziecka lub towarzyszyć mu podczas pierwszych kilkunastu minut zajęć.
Najważniejsze jest jednak to, aby nie panikować i nie dać się ponieść emocjom. Dziecko bezbłędnie wyczuje strach rodziców i samo także zacznie się bać żłobka. Taka bardzo wczesna edukacja zaprocentuje w przyszłości. Maluch będzie mieć mniejszy problem z pójściem do przedszkola, a także – co potwierdzają sami rodzice – szybciej zbuduje odporność na infekcje.
