W dzieciach pokładamy swoje nadzieje, marzenia i aspiracje.
Większość rodziców w chwili rozpoznania uszkodzenia słuchu u ich dziecka reaguje rozpaczą i rozżaleniem. Dzieje się tak głównie dlatego, że nie wiedzą czy i jak można dziecku pomóc.
Dziecko z wadą słuchu może, przy pomocy rodziny i przyjaciół, prowadzić aktywne, radosne życie, jak jego rówieśnicy. Uszkodzenie słuchu nie musi ograniczać jego rozwoju, możliwości komunikowania się, nauki i pełnego uczestniczenia w codziennym życiu.
Wzrastanie z ubytkiem słuchu
Większość dorosłych uważa, że dzieciństwo to najwspanialszy okres w życiu. Większość dzieci jednak twierdzi, że niełatwo jest być małym człowiekiem. Dla dziecka z uszkodzeniem słuchu wrodzonym lub nabytym w okresie rozwoju, okres dzieciństwa może być bardzo trudnym doświadczeniem.
Na szczęście Wy, rodzice, możecie wiele zrobić, by życie Waszego dziecka było łatwiejsze. Ubytek słuchu nie musi oznaczać dla Twego dziecka ograniczenia możliwości porozumiewania się, kontaktów z rówieśnikami, uczenia się i doświadczania wszystkich radości i możliwości, które niesie życie.
Musisz pamiętać, że z ubytkiem słuchu czy bez, rozwój każdego dziecka to indywidualny proces. Każde dziecko jest niepowtarzalne i każde przeżywa życie w swój indywidualny sposób. Rozwój Twojego dziecka będzie zależał nie tylko od rodzaju i wielkości ubytku słuchu, ale też od jego osobowości. Dlatego ważne jest byś poznał jak najlepiej szczególną sytuację Swojego dziecka.
Rozwój dziecka z uszkodzeniem słuchu jest złożonym zagadnieniem. Nie istnieje jedna uniwersalna recepta na sposób radzenia sobie z nim. Jeśli zrozumiecie istotę problemów, z którymi musi na co dzień radzić sobie Wasze dziecko, nauczycie się, jak je wspierać i pomagać mu.
Im bardziej zaangażujecie się w ten proces, tym lepiej. Nie wahajcie się zadawać pytań audiologowi, logopedzie, surdopedagogowi i innym nauczycielom, jeśli macie jakiekolwiek wątpliwości. Zawsze będą służyć Wam swoją wiedzą i wsparciem.
Najważniejsze jest byście okazywali Swemu dziecku miłość i akceptację i dodawali mu odwagi. To najlepsza rada, jakiej możemy Wam udzielić. Chwalcie je, kiedy zrobi coś dobrze. Uśmiechajcie się do niego często. Uśmiech znaczy dla niego więcej niż dla dziecka, które dobrze słyszy. Uważnie słuchajcie, gdy chce się z Wami podzielić swoimi doświadczeniami, nawet jeśli będą to rzeczy mało istotne. Czytajcie mu bajki na dobranoc, śpiewajcie piosenki i angażujcie je w zabawy ruchowe. Te pełne miłości i troski działania wpływają na dziecko stymulująco, zapewniają mu poczucie spokoju i zaufania.
Porozumiewanie się dzieci z wadą słuchu
Umiejętność porozumiewania się jest potrzebą życiową. Mówiąc i słuchając wymieniamy informacje z innymi ludźmi.
Nauka umiejętności porozumiewania się rozpoczyna się w chwili narodzin. Dziecko słucha i bardzo szybko uczy się rozpoznawać głosy rodziców. Uczy się mówić naśladując dźwięki, które słyszy.
Dzieci z uszkodzeniem słuchu mogą mieć trudności w rozwijaniu umiejętności porozumiewania się. Nie słyszą lub słyszą częściowo dźwięki z otoczenia i swój własny głos.
W przypadku dziecka z uszkodzeniem słuchu rozwój umiejętności językowych jest zwykle opóźniony. Pomimo to, dziecko z uszkodzeniem słuchu lekkim, umiarkowanym lub ciężkim może nauczyć się dobrze mówić.
Także dzieci z głębokim ubytkiem słuchu mogą nauczyć się mówić. Im szybciej zostaną zdiagnozowane, tym większa szansa na dobre efekty rehabilitacji mowy. Na szczęście w tej grupie dzieci ubytek słuchu wykrywa się szybciej, gdyż symptomy niedosłuchu są łatwiejsze do zauważenia niż w przypadkach niedosłuchów mniejszego stopnia.
Dzieci całkowicie lub prawie całkowicie niesłyszące też mogą dzisiaj nauczyć się mówić. Potrzebują innej pomocy technicznej niż dzieci z mniejszym ubytkiem słuchu. Mogą też uczyć się porozumiewania przy pomocy języka migowego. Oczywiście im wcześniej, tym lepiej.
Na szczęście komunikacja to nie tylko język mówiony. To także język ciała - gesty rąk, mimika twarzy. Dzieci z uszkodzeniem słuchu mogą być bardziej uwrażliwione na te źródła informacji niż inni.
Włączanie dzieci z uszkodzeniem słuchu do życia w społeczeństwie
Życie w społeczeństwie ma dla nas bardzo duże znaczenie. Rozwijanie i doskonalenie pozytywnych zachowań społecznych owocuje umiejętnością tworzenia silnych, dających satysfakcję związków z innymi ludźmi.
Dzieci uczą się zachowań społecznych do początku swego życia. Uważnie obserwują i naśladują zachowania rodziców, przyjaciół, krewnych. Kiedy dorastają nawiązują kontakty społeczne bawiąc się z rówieśnikami.
Dzieci z uszkodzeniem słuchu na ogół nie mają trudności z nauczeniem się zachowań społecznych. Stopień w jakim opanują te umiejętności wiąże się z wiekiem dziecka i jego osobowością, z wielkością ubytku słuchu i czasem jego zdiagnozowania, a także z efektywnością leczenia i rehabilitacji.
Rozwój każdego dziecka jest procesem indywidualnym. Wszyscy rodzice martwią się, jak wychować swoje dzieci. Będąc rodzicami dziecka niedosłyszącego możecie to zadanie uważać za jeszcze trudniejsze. W większości przypadków jednak rodzice mogą spodziewać się problemów w wychowywaniu dziecka z uszkodzeniem słuchu podobnych do tych, które mają rodzice dzieci prawidłowo słyszących.
Z rozmów z rodzicami wiemy, że trudno jest czasem zachować równowagę pomiędzy chronieniem dziecka i oczekiwaniami. Niektórzy rodzice mają skłonność do nadopiekuńczości. Chcą uchronić dziecko przed wszystkimi trudnościami, z którymi spotyka się na co dzień.
Jednakże ważne jest, by dziecko niedosłyszące dobrze przygotować do życia w rzeczywistym świecie, służąc mu dobrym przykładem i stawiając przed nim rozsądne wymagania. Musi wyrosnąć na silnego, niezależnego, samodzielnego dorosłego, bez względu na swoje fizyczne ograniczenia.
Wymagania stawiane dziecku powinny oczywiście uwzględniać jego możliwości fizyczne i umysłowe.
W żadnym wypadku ubytek słuchu nie może być usprawiedliwieniem dla wyręczania dziecka w codziennych czynnościach. Angażując dziecko w prace domowe takie jak sprzątanie, pomaganie w kuchni, zbieranie talerzy ze stołu po posiłku, uczysz go zachowań społecznych. Podkreślasz, że jest członkiem rodziny, w której każdy ma swoje własne miejsce i odgrywa swoją szczególną rolę.
Ważne jest, by dziecko akceptowało obowiązujące w Waszym domu zasady tak, jak pozostali członkowie rodziny. Dziecko z uszkodzeniem słuchu powinno przestrzegać ich na równi ze swoim rodzeństwem. Pomoże to skupiać się nie tylko na jego potrzebach, ale pamiętać też o potrzebach Twoich i pozostałych członków rodziny.
Nauka dzieci z uszkodzeniem słuchu
Uczymy się przez całe życie. Od chwili narodzin uczymy się obserwując i naśladując zachowania naszych rodziców, krewnych i przyjaciół. Później wciąż się uczymy chodząc do szkół, pracując, prowadząc aktywne życie.
Dzieci z uszkodzeniem słuchu mogą przeżywać pełne i satysfakcjonujące życie jak inni. Potrzebują tylko dodatkowej pomocy w procesie uczenia się.
Dzieci prawidłowo słyszące uczą się przez cały czas. Informacje docierają do nich, nawet wtedy, gdy nie skupiają na nich uwagi. Dziecko z uszkodzeniem słuchu może potrzebować specjalnych, dokładnych wyjaśnień. Może to dotyczyć różnych codziennych czynności, jak planowanie codziennych zajęć, zakupy, odwiedziny znajomych. Poświęcając chwilę na wyjaśnienie, pomagasz dziecku rozumieć, co się dzieje.
Dzieci słabosłyszące potrzebują też dodatkowej pomocy w uczeniu się nowych słów i pojęć. Stosunkowo łatwo nauczyć dziecko nazw przedmiotów, znacznie więcej nieporozumień i zamieszania wiąże się z nauką pojęć abstrakcyjnych.
Dziecko z ubytkiem słuchu może nie słyszeć subtelnych niuansów językowych, dlatego niektóre wypowiedzi rozumie czasem zbyt dosłownie inne za bardzo ogólnikowo. Pojęcia takie jak czas mogą być bardzo trudne do zrozumienia. Dlatego możesz potrzebować różnych sposobów by wyjaśnić znaczenie pojęć: sekunda, minuta, godzina, itd.
Niedosłuch może być przyczyną wielu błędów językowych i nieporozumień. W takich sytuacjach spróbuj narysować lub pokazać na obrazkach to, co chcesz wyjaśnić.
Rozmawiaj z dzieckiem, nawet wtedy, gdy masz wątpliwości, czy rozumie wszystko, co do niego mówisz. Jedynym sposobem zachęcania go do nauki mowy jest rozmawianie z nim. Pamiętaj też, że mimika Twojej twarzy i język ciała także opowiadają interesującą historię!
Nie wchodź w rolę tłumacza, gdy Twoje dziecko rozmawia z innymi. Nie udzielaj za nie odpowiedzi. Kiedy coś wyjaśniasz, staraj się używać prostych, zrozumiałych zdań.
Możliwości uczenia się
Oto kilka praktycznych przykładów możliwości uczenia Twego dziecka:
Spróbuj angażować dziecko w praktyczne zajęcia, jak np. wymiana opony w rowerze. W trakcie pracy wymieniaj nazwy poszczególnych elementów, wyjaśniaj jak działają. Tłumacz co robisz i dlaczego.
Kiedy robisz obiad, opowiadaj o produktach, których używasz. Powiedz skąd pochodzą. Wytłumacz dziecku przy pomocy rysunku związek między jajkiem i kurą, mąką i ziarnem. Pokaż zwierzęta, z których pochodzą różne rodzaje mięsa.
W nauce nazw przedmiotów i pojęć bardzo użyteczne są gry obrazkowe.
Kiedy jesteście na spacerze, czy jedziecie samochodem, wskazuj przedmioty, które mijacie i opisuj je.
Zanim wyjdziecie do sklepu, przejrzyjcie listę planowanych zakupów. Jeśli potrzeba, zrób rysunki. Pozwól dziecku samodzielnie znaleźć kilka produktów na półkach.
Nagrywaj na taśmach wideo programy dla dzieci i filmy przyrodnicze. Kiedy je oglądacie, wykorzystuj każdą okazję, by zatrzymać magnetowid, wytłumaczyć i przedyskutować z dzieckiem oglądane sceny.
Wieczorami czytaj dziecku bajki. Pomaga to w rozwoju umiejętności językowych, dostarcza wiadomości i budzi w dziecku zainteresowanie czytaniem i poszukiwaniem informacji.
Dziadkowie i rodzeństwo
Wykrycie wady słuchu u dziecka sprawia, że poświęca mu się więcej uwagi oraz że zachowanie jego rodziców zmienia się. Trzeba pamiętać, że ubytek słuchu dziecka ma wpływ na jego całą rodzinę, włączając rodzeństwo i dziadków.
Podobnie jak rodzice, którzy muszą przejść przez różne fazy przyzwyczajania się i radzenia sobie z wadą słuchu dziecka oraz poznać sposoby komunikowaniem się z nim, również rodzeństwo i dziadkowie powinni zmienić sposób obchodzenia się z dzieckiem. Każdy powinien nauczyć się odpowiednio postępować z niedosłyszącym dzieckiem.
Przyzwyczajanie się do aparatów słuchowych
Wada słuchu to coś o wiele poważniejszego niż tylko złe funkcjonowanie ucha. Wada słuchu powoduje problemy z percepcją informacji zawartej w dźwiękach, szczególnie mowy. Otaczające nas dźwięki otoczenia, które pozwalają na pęlny odbiór zewnętrznego świata, nie mogą być słyszane przez niedosłyszące dziecko. Nawet łagodny ubytek słuchu może prowadzić do trudności z komunikacją, nauką, czytaniem oraz problemów językowych i towarzyskich. Aby pomóc dziecku przezwyciężyć te trudności dziadkowie i rodzeństwo powinni wykazać się własną inicjatywą.
Pomimo zastosowania najnowszych rozwiązań w aparatach słuchowych, ich wpływ na poprawę słyszenia dziecka jest ograniczony. Zrozumienie tych ograniczeń przez dziadków i rodzeństwo jest niezbędne , aby mogli się oni komunikować z niedosłyszącym dzieckiem. Znajomość najlepszego sposobu mówienia do dziecka i stosowanie odpowiedniej strategii komunikacyjnej doprowadzi raczej do sukcesu niż do problemów.
Wiedza i komunikacja
Niekiedy tylko jedna lub dwie osoby w rodzinie potrafią sprawnie komunikować się z dzieckiem, co sprawia, że inni członkowie rodziny muszą używać ich jako „tłumaczy”. Może to wpłynąć na relacje między członkami rodziny i niedosłyszącym dzieckiem. Najlepszym rozwiązaniem jest, aby każdy komunikował się z dzieckiem bezpośrednio.
Dlatego ważne jest, aby dziadkowie i rodzeństwo rozumieli istotę ubytku słuchu dziecka, jak aparat słuchowy pomaga dziecku i jakie są najlepsze sposoby komunikowania się z nim.
Dodatkowo dziadkowie i rodzeństwo muszą odpowiednio przygotować się do nauki o ubytku słuchu, aparatach słuchowych i komunikowaniu się. Nie bez znaczenia jest to w jaki sposób traktują wadę słuchu dziecka i potrzebę poświęcenia mu specjalnej uwagi oraz jak zachowują się wobec nich w kwestii dziecka sąsiedzi i znajomi.
Problemy, z którymi stykają się dziadkowie
Badania wykazały, że większość dzieci z wrodzoną wadą słuchu przychodzi na świat w rodzinach, w których są jedyną lub jedną z niewielu osób mających trudności ze słyszeniem. Dziadkowie mogą mieć sami wadę słuchu, ale jest ona przeważnie związana z zupełnie innymi czynnikami niż w przypadku dziecka. Dziadkowie powinni rozumieć, że ich doświadczenia z aparatami słuchowymi mogą się diametralnie różnić od doświadczeń dziecka.
Dlatego dziadkowie powinni pamiętać, aby nie porównywać ich ubytku słuchu i doświadczeń do dziecięcych, bez względu na to czy są one pozytywne czy negatywne. Powinni przyjąć, że dziecko doświadcza czegoś unikalnego i pomóc mu, by było to doświadczenie jak najbardziej pozytywne.
Pytania z otoczenia
Jedną z sytuacji, z którą typowo stykają się dziadkowie jest opowiadanie znajomym o nowym wnuku.
Dziadkowie często mogą czuć się zakłopotani i nie wiedzieć co powiedzieć. Najlepszą odpowiedzią jest powiedzenie prawdy. Dlatego dziadkowie powinni wiedzieć na czym polega ubytek słuchu dziecka i jak wpływa na wnuka.
Własne reakcje
Kolejnym zagadnieniem są własne reakcje i oswajanie się z faktem, że dziecko jest dotknięte ubytkiem słuchu. Jednych taki fakt szokuje, inni godzą się z nim, jeszcze inni po prostu przyjmują go do wiadomości. Świadomość tego, że rodzice podejmują odpowiednie działania aby zaradzić wadzie słuchu dziecka powinna pomóc dziadkom pogodzić się z tym faktem.
Zwykle reakcja szokowa trawa niedługo, do momentu kiedy dziadkowie zrozumieją, że możliwe jest zaradzenie temu problemowi z pozytywnym skutkiem. Dziadkowie mogą czerpać odpowiednią wiedzę czytając książki o ubytku słuchu i ucząc się o problemach słuchu i dostępnych rozwiązaniach.
Zachowania wobec niedosłyszącego wnuka
Poza pytaniami z otoczenia i własnymi reakcjami, kolejnym problemem jest zachowanie dziadków w stosunku do rodziców niedosłyszącego dziecka. Dziadkowie często chcą „jak najlepiej” zarówno dla własnych dzieci jak i wnuków.
Czasami prowadzi to do sytuacji, w której dziadkowie podejmują decyzje, które są w ich opinii najlepsze dla dziecka. Powinni jednak pamiętać aby pełnić rolę osób wspierających decyzje rodziców dziecka, a nie je podejmujących. Niech rodzice podejmują decyzje o swoim dziecku. Wspierajcie ich decyzje. To ich dziecko i to oni ponoszą odpowiedzialność za jego wychowanie.
Niektórzy dziadkowie mogą winić samych siebie lub innych za ubytek słuchu dziecka. Poczucie winy jest częstą reakcją na stres wynikający z konieczności zaakceptowania niepełnosprawności dziecka. Dziadkowie powinni pamiętać, że obwinianie się nie prowadzi do rozwiązania problemu.
Rodzice będą przechodzić podobne stresy i rozterki jak dziadkowie, zanim oswoją się i zaakceptują wadę słuchu dziecka. Dziadkowie mogą stać się filarem wspierającym rodziców oraz przykładem dla innych dzieci, pokazując swoją akceptację i zrozumienie dla problemów komunikacyjnych dziecka.
Ostatnia kwestia dotyczy zachowania się wobec wnuka. Dziadkowie powinni traktować niedosłyszącego wnuka w taki sam sposób w jaki traktują inne wnuki. Owszem, sytuacja wymaga by komunikowali się w nieco inny sposób, ale nie ma powodu, by traktowali wnuka odmiennie. Kochajcie Waszego wnuka. Jest wyjątkowy. Może wnieść radość do Waszego życia. Wspierajcie go i starajcie się rozumieć. Bądźcie po prostu dziadkiem i babcią!
Problemy, z którymi styka się rodzeństwo
Rodzeństwo jest często pomijane, gdy zastanawiamy się kto powinien nauczyć się odpowiednich zachowań wobec niedosłyszącego dziecka. Jednak wada słuchu siostry lub brata silnie wpływa na rodzeństwo. Warto zapoznać się z przytoczonymi poniżej typowymi problemami.
Większość dzieci pozytywnie dopasuje swoje zachowanie wobec niedosłyszącego brata lub siostry obserwując jak rodzice i inni ważni dorośli, tacy jak dziadkowie, zmieniają swoją postawę wobec dziecka.
Spraw, aby dzieci zrozumiały
Dzieci nie zawsze rozumieją co to znaczy, że ich młodszy brat lub siostra jest dotknięty wadą słuchu. Z reguły będą one naśladowały postawy pozostałych domowników. Oznacza to, że jeżeli rodzice są zdenerwowani lub przygnębieni, to również dzieci mogą czuć się podobnie. Jeżeli zaś rodzice są pozytywnie nastawieni, podobnie dzieje się z dziećmi. Dlatego jednym z najważniejszych czynników jest pomóc rodzicom, aby dokonali pozytywnych zmian w swoim zachowaniu, co będą naśladowały dzieci.
Niektóre dzieci mogą nie potrafić szybko zmienić swoich zachowań. Starsze dzieci mogą wykazywać się większym zrozumieniem świata i sposobu obchodzenia się z niepełnosprawnymi. Edukacja starszych dzieci o wadach słuchu, aparatach słuchowych, oraz pomocach i usługach dostępnych osobom niedosłyszącym może poszerzyć ich horyzonty.
Pytania z otoczenia
W przeciwieństwie do dzieci, które wydają się wiedzieć zbyt wiele, niektóre dzieci mogą nie rozumieć, dlaczego ich brat lub siostra jest wyjątkowy. Dzieje się tak szczególnie z młodszymi dziećmi, które ciągle są bardzo egocentryczne i postrzegają wszystkie osoby na świecie tak jak siebie. Słuchanie i obserwowanie tego, jak członkowie rodziny obchodzą się z niedosłyszących dzieckiem może wywołać u nich ciekawość tego, co dolega małemu bratu i siostrze. Dlatego ważne jest wyjaśnienie im tej sytuacji w przystępny, prosty sposób, .aby mogły rozumieć.
Poza koniecznością dostosowania swojego zachowania wobec niedosłyszącego brata czy siostry, rodzeństwo może napotkać na inne problemy osobiste i rodzinne. Przykładowo, częste pytania o głuchego brata lub siostrę mogą drażnić i wprawiać w zakłopotanie dzieci. Pytania te mogą brzmieć: „Dlaczego on mówi tak śmiesznie?”, „Co to za rzeczy, które musi nosić?”, „Co z nim nie tak, czy jest opóźniony w rozwoju?”. Tego typu pytania mogą być bolesne, więc rodzeństwo powinno wiedzieć jak na nie właściwie odpowiedzieć.
Rozumienie istoty wady słuchu, działania aparatów słuchowych i innych pokrewnych aspektów jest ważne, ponieważ pozwala zrozumieć dlaczego inni zadają takie pytania. Rodzice mogą zasymulować lub omówić tego typu sytuacje i podsunąć dzieciom odpowiedzi na tego typu pytania. Nie ma nic złego w mówieniu komuś prawdy i uczeniu go o wadach słuchu i specjalnych urządzeniach, takich jak aparaty słuchowe.
Zaangażowanie całej rodziny
Jedną ze strategii, które mogą być przydatne rodzinie, są spotkania w gronie rodzinnym celem przedyskutowania problemów i wątpliwości. Na takim spotkaniu rodzice mogą odpowiedzieć na pytania, wywołać dyskusję na tematy, które rodzeństwo powinno zrozumieć, i odwoływać się do uczuć dzieci. Ważne jest, aby rodzice pozytywnie odnosili się do uczuć okazywanych przez dzieci i pomogli im zrozumieć, dlaczego ich odczucia są ważne i co mogą zrobić, aby reagować pozytywnie.
Starsze dzieci, mogąc przewodzić dyskusjom, dostarczając informacji i proponując własne rozwiązania, będą w stanie łatwiej zaakceptować w pełni niedosłyszącego brata lub siostrę. Kiedy dziecko niedosłyszące podrośnie na tyle, by móc brać udział w spotkaniach, włączenie go do dyskusji może okazać się bardzo korzystne.
Inną strategią, która może być przydatna, jest zaproszenie do domu przyjaciół rodzeństwa, aby poznali niedosłyszące dziecko. W takich sytuacjach otwarta, szczera postawa jest najlepszym sposobem zademonstrowania, że rodzina akceptuje dziecko z wadą słuchu. Dodatkowo, koledzy rodzeństwa mogą zadawać pytania i dowiedzieć się nowych rzeczy, co powinno prowadzić do ich większej akceptacji dzieci z ubytkiem słuchu.
Odpowiednia zmiana zachowań
Istnieje wiele działań, które mogą pomóc dziadkom i rodzeństwu dokonać odpowiedniej zmiany swoich zachowań. Warunkiem osiągnięcia sukcesu jest nabycie potrzebnej wiedzy i zrozumienie sytuacji.
Można to osiągnąć poprzez:
Poza tymi działaniami pomocne dla dziadków i starszego rodzeństwa może okazać się czytanie książek o głuchocie, wadach słuchu, aparatach słuchowych i pokrewnych tematach.. Rodzice i dziadkowie mogą czytać młodszym dzieciom książki o ubytku słuchu, aparatach słuchowych, itp., lub oglądać z nimi filmy na te tematy. Lista materiałów dostępnych dla dziadków i rodzeństwa zawiera sugerowanie książki dla dziadków, rodzeństwa i całej rodziny.
Zaangażowanie na spotkaniach
Kolejną sugestią jest angażowanie dziadków i rodzeństwa w różnorodne spotkania. Obecność podczas badania słuchu może bardziej pomóc zrozumieć istotę ubytku słuchu niż omawianie tematu czy czytanie książki. Audiolodzy mogą być bardzo zadowoleni z obecności dziadków i rodzeństwa podczas badania. Mniejsze dzieci być może będą mogły usiąść w kabinie ciszy i założyć słuchawki. Obserwacja procesu dopasowania aparatu może pomóc członkom rodziny zrozumieć korzyści płynące z aparatów słuchowych. Obecność rodzeństwa w trakcie zajęć logopedycznych może umożliwić im lepsze zrozumienie celu tych zajęć oraz kompleksowości procesu nauki mówienia, poprawy artykulacji i brzmienia głosu, a także pomóc w opanowaniu języka pozwalającego na bardziej efektywne komunikowanie się.
Również dziadkowie mogą towarzyszyć rodzicom w trakcie niektórych zajęć. W ich trakcie mogą zadać specjaliście pytania, aby lepiej zrozumieć co robi się dla ich wnuka.
Wiedza i komunikowanie się
Wiedza to potęgi klucz. Im więcej wiemy, im więcej sytuacji z niedosłyszącym dzieckiem doświadczyliśmy, tym bardziej jesteśmy otwarci co do swoich uczuć. A im więcej komunikujemy się między sobą, tym większa jest szansa, że zarówno dziadkowie jak i rodzeństwo dokonają właściwej zmiany zachowań wobec niedosłyszącego dziecka.
Lista dostępnych materiałów dla dziadków i rodzeństwa może pomóc w zdobyciu potrzebnej informacji i zrozumieniu problemów. W niektórych przypadkach konieczne jest, aby członkowie rodziny, dziadkowie lub cała rodzina udała się na wizytę do specjalisty. Ostatecznym celem jest pomóc wszystkim dokonać odpowiedniej zmiany postawy wobec wad słuchu, a nie tylko dziecka z wadą słuchu.
http://www.sluchowisko.net/
Redakcja Reklama Kontakt Nasze portale i blogi
Wszelkie prawa zastrzeżone | Dział tematyczny Mindly.pl | Zasady korzystania & Polityka prywatności
